گروه تحقیقاتی و پژوهشی تصمیم‌سازان

خاطره ای از علی سعیدی، پیرمردی یزدی که در صورت زنده بودن باید ۸۸ ساله باشد.

او نقل می کند:

با مدرک ابتدائی سال ۱۳۱۵ استخدام وزارت نفت شدم و سال ۱۳۵۰ که بازنشسته شدم لیسانس فنی داشتم. اوایل استخدام نوبت من شد تا کف کارگاه را نظافت کنم، اما نکردم. هر چه نصیحتم کردند، فایده نداشت و استعفا کردم. موضوع که به رئیسم منتقل شد، آمد و کنار دیوار ایستاد و به من گفت: «به اندازه قد من، روی دیوار خط بکش.»

چون بلندتر از من بود روی صندلی رفتم و روی دیوار خط کشیدم. بعد او با جارو کارگاه را پاک کرد و تمام میزها و وسایل را با پارچه گردگیری کرد.

کارش که تمام شد کنار همان دیوار زیر خط ایستاد و پرسید: «به نظرت من کوچک شده‌ام؟»

سکوت مرا که دید گفت: «اگر شرکت برای نظافت این‌جا کارگر استخدام نمی‌کند برای این است که ما کار‌آموزان یاد بگیریم و عادت کنیم همه چیز از جمله محیط کارمان مرتب و منظم باشد.»

سعیدی می‌نویسد که این حادثه باعث شد که من همیشه مرتب باشم.